Onze taxi was iets te laat (iets over half 8). Hij bleek ons maar een klein stukje te hoeven brengen naar een bus vanwaar we met een groep naar de boot (jetty) vertrokken. Met de bus was het een flink stuk rijden. Rond half 11 stapten we op de speedboot naar het eiland. Onderweg gebeurde er iets bijzonders: een groep dolfijnen kwam om onze boot zwemmen! Dit was heel erg leuk. Na de nodige filmpjes en foto's gingen we verder richting het eiland. We verbleven op de Mari Mari backpackers lodge, deze hebben simpele huisjes bij het strand. Wij hadden een ‘luxe' huisje met eigen buitenbadkamer. Verder was er een overdekte bar/restaurantgedeelte waar de drankjes heel goedkoop zijn. Maaltijden (3 per dag) waren bij ons inbegrepen, maar dit bieden ze tegenwoordig niet meer aan. Aangezien wij dit nog wel geboekt hadden, mochten we 3x per dag iets van de kaart kiezen. Het eten was lekker en grote porties.

Toen we aankwamen konden we nog niet in ons huisje, we konden onze koffers veilig wegzetten en lekker naar het strand gaan. Het strand is klein, maar wel heel mooi. Echt zo'n tropisch strand met hangmatten, wat houten stoeltjes en overdekte ligplaatsen en mooi helder blauw water. Het zeewater was heerlijk: heel warm, net zo als een binnenzwembad in Nederland.

De volgende dag zijn we 's middags gaan snorkelen. We waren maar met 5en. Het snorkelen viel wat tegen. We zagen wel koraal, maar geen kleurig koraal. We hebben een aantal mooie kleurige visjes gezien.

Opvallend was dat ook weer best wat Nederlanders hun weg naar Mantanani hadden gevonden. Het waren leuke, relaxte en zonnige dagen, behalve één avond waarop Kim de schrik van haar leven kreeg toen ze een kakkerlak in de kamer aantrof. Deze zag ze rondkruipen en vroeg dus aan Stephan om hem te vangen. Dat beestje was nogal snel, dus hij was hem al snel kwijt. Toen Kim weer terug in de kamer was, kwam hij na het schudden van een zak met schoenen weer tevoorschijn en rende recht op Kim af. Kim schrok zich rot en vloog een meter in de lucht. Stephan bleef gelukkig rustig en verkocht hem een klap met zijn schoen.

De laatste dag vertrokken we om kwart voor 3 weer met de boot en daarna met de bus terug. Vanuit de bus stapten we over een klein busje welke de hotels afreed om iedereen af te zetten. Wij werden afgezet bij de homestay van Olaf (van www.sabah-borneo.nl, waar we onze reis hebben geboekt). Olaf had slecht nieuws voor ons: de volgende dag zouden we al om 6 uur (!) worden opgehaald in plaats van 8 uur zoals in het programma stond voor het raften. De overheid had namelijk de tijden van de trein gewijzigd.