Allereerst bedant voor de felicitaties!

Vandaag zat het nogal tegen.. Om 6 uur (gaap, gaap) stonden we klaar voor ons rafting avontuur. De chauffeur van het busje had gebeld dat ze iets later kwamen. Het was enorm hard aan het regenen. Olaf reed een stukje vooruit en wachtte tot wij opgehaald werden. Het duurde alleen wel erg lang. Rond 6.45 uur werden we dan eindelijk opgehaald. Onderweg moesten we dus haast maken om de trein te kunnen halen. De chauffeur reed dan ook erg onrustig (ze kunnen hier al niet goed rijden, maar dit sloeg alles) en haalde gevaarlijk in. Er zat nog een ander Deens stel in het busje en het meisje werd wagenziek. Het was een flink stuk rijden, maar toen wij zagen dan we nog 60 km moesten en nog maar een half uur hadden was voor ons duidelijk dat we de trein niet gingen halen. Onze gids keek wel 50x op zijn horloge, maar om 8.10 uur vertelde hij eindelijk dat we onze trein hadden gemist. Het zat heel de ochtend al tegen vertelde hij. Hij had een groep deelnemers niet kunnen vinden en het stel dat bij ons in het busje zat lagen nog op bed doordat zij de tijdswijziging niet doorgekregen hadden. Hij had het nog nooit meegemaakt dat ze de trein hadden gemist (dat hadden wij weer...).

Blijkbaar was het punt niet bereikbaar met de auto. Er was maar één mogelijkheid: het doorrijden naar het volgend station (2 uur rijden) en dan de volgende trein van 1 uur 's middags nemen. Hierdoor schoof het programma erg op en zouden we dus meer dan 12 uur onderweg zijn voor 1,5 uur raften! Pff... Het andere stel haakten af en namen een taxi terug. Wij hadden wel nog steeds zin om te raften en gingen dus wel akkoord. De rit naar het volgend station duurde erg lang doordat we door de bergen moesten. Toen nog 1,5 uur wachten op de trein en ook het bommeltreintje was niet vooruit te branden.

We hadden toch een volle boot: wij, een ander Nederlands stel, 3 chinezen en 2 gidsen. Het raften begon wat suf. Maar daarna volgden er drie stukken met niveau 3. Dit was heftig. Al bij het eerste stuk viel de Chinese man uit de boot! Dit was even schrikken, want er was een grote rots voor ons. Gelukkig wist de gids hem snel weer de boot terug in te krijgen. De gidsen gaven helaas slechte en onduidelijke peddelaanwijzingen (vorig jaar in Amerika verliep dit veel beter), waardoor iedereen maar wat deed. Vervolgens zeiden de gidsen dat iedereen uit de boot moest om te gaan body raften (dus gewoon liggen in het water met je vest aan door een stuk stroomversnelling te gaan). Hier was Kim helemaal niet blij mee, want zij blijft liever in de boot dan ernaast. Kim wilde zich niet laten kennen en ging mee. Stephan vond het leuk, Kim vond het verschrikkelijk. Toen je in de stroomversnelling kwam kreeg je de ene na de andere golf over je heen en daarna moest snakken naar adem. Benen moest je omhoog houden in verband met het lage water en de rotsen. Waarschijnlijk was dit berekend op de kleine mensen hier, want Stephan knalde met zijn kont tegen een rots! Eenmaal uit de stroomversnelling ging het niet zo goed met een Chinees meisje, zij had nogal veel water binnen gekregen. Gelukkig konden we daarna weer in de boot en het laatste stuk was leuk en redelijk gemakkelijk.
Toen weer de lange reis terug. We hadden het busje wel voor ons alleen, dus konden languit op de banken gaan liggen. Ook kregen we nog een lekker (verlaat) lunch pakket mee. 's Avonds zijn we met Olaf lokaal gaan eten (rijst met kip/groente zoet zuur en een enorm grote fruitshake).