roadtrip-2011.reismee.nl

Dag 18 t/m 21 - Lankayan

Om half 10 stond er een taxi busje klaar voor een kort ritje naar de vertrekplaats van de jetty naar Lankayan. We zaten in het busje bij een Engels meisje en haar moeder. Om 10 uur vertrokken de twee jetty's in volle vaart naar Lankayan. Rond half 12 waren we op Lankayan.

We kregen een welkomstdrankje en uitleg over het eiland en de activiteiten. Het bleek verplicht te zijn om een refreshment course te volgen als je meer dan een jaar niet meer had gedoken. Bij ons was het twee jaar geleden. We baalden hier wel van, want wij dachten dat ze tijdens de oriëntatieduik ook wat oefeningen zouden doen en dat voldoende zou zijn. We hadden namelijk nog overwogen om in Nederland een opfrisles te nemen, maar uiteindelijk hadden we dat niet meer gedaan. De cursus was hier even duur dan de les in Nederland. We konden wel 's middags al beginnen met de refreshment course, daardoor hoefden we maar één bootduik te missen. We moesten eerst theorie-examens maken en daarna gingen we in zee naast het duikcentrum alle oefeningen doen. Kim vond het wel fijn om de oefeningen nog eens te doen en dat er de volgende ochtend tijdens onze eerste bootduik iemand goed op ons lette. Na de eerste bootduik had Stephan veel hoofdpijn doordat problemen had om zijn voorhoofdholte te klaren. 's Middags heeft hij daarom op bed gelegen. Kim heeft wel de 2e bootduik gedaan. Hoewel het eiland helemaal was volgeboekt, waren er weinig duikers. De 2e bootduik gingen alleen Kim en Alice (Engels meisje) mee.

De 3e bootduik was om half 4 en toen waren we met 5en (wij, Alice en een Frans meisje en haar vader). Het duiken is mooi hier: heel kleurig koraal en veel vissen (vooral veel kleine vissen). We hebben ook nog twee hele grote schilpadden gezien. Tijdens het duiken hoorden we drie keer een harde klap. Volgens de duikgidsen was dit dynamite fishing. De vissers laten dynamiet in het water ontploffen en scheppen vervolgens de dode vissen uit het water. Het is verboden en er staan boetes voor, want het beschadigd het koraal en dood veel vis.

's Avonds (net voor het eten) hebben we een rondje gelopen rondom het mooie eiland. Het eiland is echt maar klein (5 hectare).

De 3e dag hebben we allebei drie bootduiken gemaakt. Het was niet zo lekker weer (bewolkt) en het zicht in het water was slecht, dat was wel jammer.

De 4e dag moesten we helaas al om 7 uur 's ochtends met de boot vertrekken. Lankayan is echt een aanrader: mooi eiland, luxe groot chalet met bad en douche, balkon met ligstoelen en eigen strandje. En lekker eten: 3x per dag een uitgebreid buffet.

Eenmaal terug op het vaste land konden we naar Sepilok en het Sepilok nature resort. We hadden hier niet zo'n zin in, want dit hadden we eerder al gezien. Dus kozen we ervoor om te gaan relaxen bij het Sabah hotel. Hier liggen we nu heerlijk aan het zwembad. Onze vlucht naar Kuala Lumpur is pas vanavond. Daar blijven we nog een nachtje in een bed and breakfast en dan vliegen we morgenavond terug naar Frankfurt. Dan nog 4 uurtjes rijden en dan zijn we weer thuis...

Dag 15 t/m 17 – Sukau excursie

We moesten al weer erg vroeg weg voor onze vlucht naar Sandakan van 7 uur. Na 3 kwartier vliegen werden we daar opgewacht door onze gids van S.I. tours sdn. Via Olaf hadden we deze 3 daagse excursie geboekt. Met een grote bus vetrokken we naar Sepilok. We waren ingedeeld in een leuke groep: een Nederlands gezin, Nederlands stel, een Deens stel en een Belgisch stel. In Sepilok bekeken we eerst een video. Het doel van Sepilok is het opvangen van orang-oetans (wezen en gewonde dieren) en ze de vaardigheden leren om ze weer terug in de jungle te laten. Dit deel konden we verder niet zien, dit verstoort hun programma. We konden wel naar het platform waar 2x per dag voedsel wordt weggelegd. Hier komen orang-oetans die niet helemaal voor zichzelf kunnen zorgen. We konden het goed zien, ze kwamen van alle kanten aan en het mannetje kwam vlak langs ons gelopen.

Om 11 uur vertrokken we naar Sim Sim Jetty voor de boot naar de Abai jungle lodge waar we zouden overnachten. 's Middags maakten we nog een River cruise en 's avonds een avondwandeling op zoek naar insecten. Zo'n River cruise is leuk, je gaat in een klein bootje door de rivier en de gids is erg goed in dieren spotten. Zo zag hij de tweede dag een orang-oetan in een boom. Stephan zei: ik zie alleen een zwart stipje. De gids: ja, dat is hem. Jaja, hij kan ons alles wijsmaken. Maar daarna zagen we hem wel bewegen. Gelukkig mochten we af en toe de goeie verrekijker van de gids lenen.

De volgende dag hadden we om half 7 een ochtend cruise naar het Pitas Oxbow meer. Het meer is flink begroeid met waterplanten. Daarna hadden we ontbijt en wat vrije tijd. Net voor de middag gingen we weer op pad om deel te nemen aan het boomplant-project. Alle toeristen kunnen hier een boom planten, ieder boompje krijgt een nummer die je registreert met je naam. Vervolgens kun je na een tijdje mailen en dan geven ze door hoe groot je boom dan is. Na ons boompje geplant te hebben kregen we een lunch in een dorpje van de lokale bevolking. De Belgische vrouw deelde nog wat speelgoed uit wat ze vanuit huis had meegenomen (totaal 5 kg!). Al snel zagen we overal kinderen met ballonnen. Na de lunch vetrokken we naar Sukau Jungle Lodge, onderweg zagen we een krokodil en ook nog een kudde olifanten. Later in de middag maakten we nog een River cruise op de Menanggul River, hier zagen we veel dieren (vooral veel neusapen, een grote varaan en veel mooie vogels). 's Avonds na het eten keken we nog een video (documentaire gemaakt door BBC) over de neusapen in dit gebied.

De volgende ochtend hadden we een lange boottocht (circa 2,5 uur) voor de boeg, we moesten namelijk weer helemaal terug naar het beginpunt. Tussendoor stopten we even in Abai voor een korte theepauze. Rond 10 uur waren terug in Sandakan. Hier bezochten we nog een chinese tempel (Puh Jih Syh tempel). We eindigden in het Sabah hotel waar we een lunch inbegrepen was. We checkten in, aten wat en hebben de rest van de dag doorgebracht bij het zwembad. Ook zochten we op internet nog een bed and breakfast uit voor onze laatste nacht in Kuala Lumpur (was nog niet geboekt). We kozen er een uit vlakbij het vliegveld zodat we dan niet weer 1 uur naar de stad en een uur terug hoeven te reizen.

Dag 14 – Kinabalu National Park en Poring hot springs

Om 7.15 uur (alweer vroeg ja!) werden we door een gids opgehaald voor een dagtrip naar Kinabalu National Park (Kinabalu Mountain) en de Poring hot springs. Er gingen nog 4 andere mensen mee, allemaal uit de Filippijnen (buurland van Maleisië). Dit bleken hele aardige, leuke mensen te zijn waar we veel mee hebben gekletst. Ze vonden dat wij echt eens naar de Filippijnen moeten komen, omdat je er hele mooie duiklocaties hebt. Na zo'n twee uur rijden waren we bij het Kinabalu Park op 1500 meter hoogte. Er zijn ook veel toeristen die de Kinabalu berg beklimmen, maar daar moet je meerdere dagen voor uittrekken en dat hebben wij dus niet gedaan. Dit is ook heel zwaar, want de top ligt op 4096 meter hoogte. Als eerste bezochten we de botanische tuin, hier groeien veel plantensoorten. De bekendste zijn de bekerplanten en de Rododendronbossen. Daarna bezochten we de galerij, dit was nogal verouderd. We hadden een lekkere lunch in Poring met wederom rijst, kip, gamba's, groente en fruit.

Na de lunch gingen we naar de hangbruggen (Canopy walk), deze smalle bruggetjes hangen op 40 meter hoogte in de boomtoppen. Dit was leuk en wiebelde flink.

Daarna maakten we een korte wandeling naar de waterval. Hier maakten we ook weer de nodige foto's. Regelmatig wisselden we de camera uit met de Filippijnen zodat we samen op de foto konden en we van hun samen ook een foto konden nemen. Dit was wel leuk, want dat Filippijnse stel hadden een superdeluxe camera met een hele rugzak vol lenzen en benodigdheden. De camera zelf was echt zwaar.

In Poring bezochten we de warmwaterbron waar je kon zwemmen in warm water, een privé bad voor twee kon vullen of een voetenbad kon nemen. Wij kozen voor een voetenbad, het water was trouwens echt heel heet!

Op de terugweg stopten we nog bij een markt met souvenirs. We hadden verwacht rond 5 uur weer in Kota Kinabula te zijn, maar dit was pas om half 7. Opeens stopte het busje in het centrum en stapten we uit. Kim snapte er niks van, want zij dacht dat wij als laatsten eruit moesten bij de homestay. Stephan bleek een verrassing te hebben geregeld voor Kims verjaardag! Erg leuk: een massage voor ons allebei in Helens beauty salon (door Olaf aangewezen als veilige salon). Dit is hier echt heel goedkoop trouwens: 53 RM p.p. voor 1,5 uur (53/4 = circa 13 euro). We namen een half uur voetreflexmassage en 1 uur bodymassage. Het was lekker, wel af en toe wat hardhandig (vooral bij Stephan, zijn massage werd door een man gegeven). Daarna werden we opgehaald door Olaf en gingen we meteen eten. Kim mocht kiezen en wilde graag vis eten. Olaf had het idee om vandaag wat luxer uit eten te gaan. We aten bij een visrestaurant waar je zelf je vis uit een aquarium kon kiezen. We kozen voor een Red snapper en grote garnalen, met rijst en paksoi. Als voorgerechtje kregen we satéstokjes. Het eten smaakte erg goed.

Dag 13 – Raften op Padas rivier

Allereerst bedant voor de felicitaties!

Vandaag zat het nogal tegen.. Om 6 uur (gaap, gaap) stonden we klaar voor ons rafting avontuur. De chauffeur van het busje had gebeld dat ze iets later kwamen. Het was enorm hard aan het regenen. Olaf reed een stukje vooruit en wachtte tot wij opgehaald werden. Het duurde alleen wel erg lang. Rond 6.45 uur werden we dan eindelijk opgehaald. Onderweg moesten we dus haast maken om de trein te kunnen halen. De chauffeur reed dan ook erg onrustig (ze kunnen hier al niet goed rijden, maar dit sloeg alles) en haalde gevaarlijk in. Er zat nog een ander Deens stel in het busje en het meisje werd wagenziek. Het was een flink stuk rijden, maar toen wij zagen dan we nog 60 km moesten en nog maar een half uur hadden was voor ons duidelijk dat we de trein niet gingen halen. Onze gids keek wel 50x op zijn horloge, maar om 8.10 uur vertelde hij eindelijk dat we onze trein hadden gemist. Het zat heel de ochtend al tegen vertelde hij. Hij had een groep deelnemers niet kunnen vinden en het stel dat bij ons in het busje zat lagen nog op bed doordat zij de tijdswijziging niet doorgekregen hadden. Hij had het nog nooit meegemaakt dat ze de trein hadden gemist (dat hadden wij weer...).


Blijkbaar was het punt niet bereikbaar met de auto. Er was maar één mogelijkheid: het doorrijden naar het volgend station (2 uur rijden) en dan de volgende trein van 1 uur 's middags nemen. Hierdoor schoof het programma erg op en zouden we dus meer dan 12 uur onderweg zijn voor 1,5 uur raften! Pff... Het andere stel haakten af en namen een taxi terug. Wij hadden wel nog steeds zin om te raften en gingen dus wel akkoord. De rit naar het volgend station duurde erg lang doordat we door de bergen moesten. Toen nog 1,5 uur wachten op de trein en ook het bommeltreintje was niet vooruit te branden.


We hadden toch een volle boot: wij, een ander Nederlands stel, 3 chinezen en 2 gidsen. Het raften begon wat suf. Maar daarna volgden er drie stukken met niveau 3. Dit was heftig. Al bij het eerste stuk viel de Chinese man uit de boot! Dit was even schrikken, want er was een grote rots voor ons. Gelukkig wist de gids hem snel weer de boot terug in te krijgen. De gidsen gaven helaas slechte en onduidelijke peddelaanwijzingen (vorig jaar in Amerika verliep dit veel beter), waardoor iedereen maar wat deed. Vervolgens zeiden de gidsen dat iedereen uit de boot moest om te gaan body raften (dus gewoon liggen in het water met je vest aan door een stuk stroomversnelling te gaan). Hier was Kim helemaal niet blij mee, want zij blijft liever in de boot dan ernaast. Kim wilde zich niet laten kennen en ging mee. Stephan vond het leuk, Kim vond het verschrikkelijk. Toen je in de stroomversnelling kwam kreeg je de ene na de andere golf over je heen en daarna moest snakken naar adem. Benen moest je omhoog houden in verband met het lage water en de rotsen. Waarschijnlijk was dit berekend op de kleine mensen hier, want Stephan knalde met zijn kont tegen een rots! Eenmaal uit de stroomversnelling ging het niet zo goed met een Chinees meisje, zij had nogal veel water binnen gekregen. Gelukkig konden we daarna weer in de boot en het laatste stuk was leuk en redelijk gemakkelijk.
Toen weer de lange reis terug. We hadden het busje wel voor ons alleen, dus konden languit op de banken gaan liggen. Ook kregen we nog een lekker (verlaat) lunch pakket mee. 's Avonds zijn we met Olaf lokaal gaan eten (rijst met kip/groente zoet zuur en een enorm grote fruitshake).

Dag 10 t/m 12 – Mantanani island

Onze taxi was iets te laat (iets over half 8). Hij bleek ons maar een klein stukje te hoeven brengen naar een bus vanwaar we met een groep naar de boot (jetty) vertrokken. Met de bus was het een flink stuk rijden. Rond half 11 stapten we op de speedboot naar het eiland. Onderweg gebeurde er iets bijzonders: een groep dolfijnen kwam om onze boot zwemmen! Dit was heel erg leuk. Na de nodige filmpjes en foto's gingen we verder richting het eiland. We verbleven op de Mari Mari backpackers lodge, deze hebben simpele huisjes bij het strand. Wij hadden een ‘luxe' huisje met eigen buitenbadkamer. Verder was er een overdekte bar/restaurantgedeelte waar de drankjes heel goedkoop zijn. Maaltijden (3 per dag) waren bij ons inbegrepen, maar dit bieden ze tegenwoordig niet meer aan. Aangezien wij dit nog wel geboekt hadden, mochten we 3x per dag iets van de kaart kiezen. Het eten was lekker en grote porties.

Toen we aankwamen konden we nog niet in ons huisje, we konden onze koffers veilig wegzetten en lekker naar het strand gaan. Het strand is klein, maar wel heel mooi. Echt zo'n tropisch strand met hangmatten, wat houten stoeltjes en overdekte ligplaatsen en mooi helder blauw water. Het zeewater was heerlijk: heel warm, net zo als een binnenzwembad in Nederland.

De volgende dag zijn we 's middags gaan snorkelen. We waren maar met 5en. Het snorkelen viel wat tegen. We zagen wel koraal, maar geen kleurig koraal. We hebben een aantal mooie kleurige visjes gezien.

Opvallend was dat ook weer best wat Nederlanders hun weg naar Mantanani hadden gevonden. Het waren leuke, relaxte en zonnige dagen, behalve één avond waarop Kim de schrik van haar leven kreeg toen ze een kakkerlak in de kamer aantrof. Deze zag ze rondkruipen en vroeg dus aan Stephan om hem te vangen. Dat beestje was nogal snel, dus hij was hem al snel kwijt. Toen Kim weer terug in de kamer was, kwam hij na het schudden van een zak met schoenen weer tevoorschijn en rende recht op Kim af. Kim schrok zich rot en vloog een meter in de lucht. Stephan bleef gelukkig rustig en verkocht hem een klap met zijn schoen.

De laatste dag vertrokken we om kwart voor 3 weer met de boot en daarna met de bus terug. Vanuit de bus stapten we over een klein busje welke de hotels afreed om iedereen af te zetten. Wij werden afgezet bij de homestay van Olaf (van www.sabah-borneo.nl, waar we onze reis hebben geboekt). Olaf had slecht nieuws voor ons: de volgende dag zouden we al om 6 uur (!) worden opgehaald in plaats van 8 uur zoals in het programma stond voor het raften. De overheid had namelijk de tijden van de trein gewijzigd.

Dag 9 – Mulu en Kota Kinabula

We konden eens lekker uitslapen en ontbeten nog net voor 10 uur (sluitingstijd ontbijtbuffet). Om 2 uur hoefden we pas klaar staan voor het vervoer naar het vliegveldje. In de tussentijd hebben we lekker bij (en in) het zwembad gelegen. Dit keer was het eens lekker weer, erg warm. Om 10 voor 2 waren we uitgecheckt en konden we meteen met een busje mee naar het vliegveld. Het vliegtuig kwam een half uur te laat aan. Tijdens de vlucht naar Kota Kinabalu stopten we na een half uur in Miri waar iedereen het vliegtuig uit moest om langs de immigratie balie te gaan voor de paspoortcontrole en een stempel.

In Kota Kinabalu werden we opgewacht door een taxichauffeur en door Olaf (onze reisagent). Met Olaf hebben we even kort kennis gemaakt, bij hem zullen we na onze eiland excursie pas overnachten. Vandaag slapen we in het Eden54 hotel, dit is een klein, modern hotel (met internet!). Toen we gingen douchen kwam Stephan erachter dat zijn voeten vol splinters zaten (19 splinters!), dus moesten we weer aan de slag met een naald en pincet... Dat is toch niet normaal dat een vloer rondom een zwembad dat kan veroorzaken.

Morgen worden we al vroeg (7.15 uur) opgehaald en gaan we met de boot naar Mantanani eiland. Dit is een klein, tropisch eilandje. Dus dat wordt veel zon, zee, strand, snorkelen en relaxen! We blijven hier 3 dagen.

Dag 8 – Mulu

Om half 9 vertrokken we met onze gids in een longboot vanuit het resort richting de Wind Cave en de Clearwater Cave. Aangezien het de dag ervoor flink had geregend konden we vandaag overal goed aanmeren en hoefden we niet door het water te lopen. Onderweg stopten we eerst bij een dorpje van de Penan, dit was een Nomadenvolk die in de jungle leefde. De overheid heeft de longhouses gebouwd (en al 2x herbouwd wegens brand) om deze mensen te helpen en ervoor te zorgen dat ze niet meer teveel jagen en bomen kappen. We konden hun historie lezen en kleine souvenirs kopen.

De Wind Cave bereikten we met de boot. Voor de Clearwater Cave moesten we meer werk verzetten (200 tredes omhoog). In de Clearwater cave is de langste onderwater rivier van Azië (177 km). Eenmaal terug hadden we een lunch op de picknickplaats. Hier maakten we ook een verfrissende duik in het water wat uit de grot kwam.

's Middags hadden we zin om aan het zwembad te gaan liggen (Stephan dit keer ook in de schaduw), maar ja hoor: weer regen! Tja, dat heb je als je in het regenwoud bent.. Rond half 5 namen we een busje naar de parkentree voor poging 2 om de vleermuizen te zien uitvliegen. De grotten bezoeken moet verplicht met een lokale gids, als je de grotten niet in gaat, kun je er ook zelf naartoe. Dus maakten we weer de 3 km lange wandeling, dit keer in record tempo omdat Stephan bang was dat we te laat zouden komen. Rond kwart over 5 waren we bij het uitkijkpunt op de grotingang. Er zaten al veel mensen te wachten. En ja hoor, om kwart voor 6 kwamen de eerste vleermuizen naar buiten en rond 10 over 6 de laatste. Het was mooi om te zien, ze vlogen in een lange spiraalvorm naar buiten.

De nacht begon wat onrustig met een raar geluid. Kim was bang dat het insecten waren, omdat ze al eerder een oorworm op haar hoofdkussen had gevonden. Gelukkig viel het allemaal mee en was de hotelkamer verder gewoon schoon en insectloos op een mug na.

Dag 7 – Mulu

Vandaag moesten we erg vroeg op (4.20 uur!) omdat we al om 5.00 uur werden opgehaald voor onze vlucht naar Miri en dan naar Mulu. De vorige dag hadden we geregeld dat we een packed breakfast kregen. In Mulu werden we opgehaald door onze gids en naar ons resort (Royal Mulu Resort) gebracht. Het stikt hier van de Nederlanders, dat hadden we in het vliegtuig al meteen door. Dit zijn twee groepsreizen: van Djoser (vooral 50+) en een familiegroepsreis met veel kinderen (toevallig allemaal jongens en niet de meest rustige..).

We waren er rond half 11 en hadden om 2 uur onze excursie. Dus besloten we lekker aan het zwembad te gaan liggen. Na lekker gezwommen te hebben, bleek Stephan een splinter in zijn voet te hebben. Hij kreeg deze er niet zo uit, dus ging hij een naald halen. Na 10 min was deze er eindelijk uit. Maar doordat hij heel de tijd in de zon had gezeten en zich nog niet had ingesmeerd, was hij 's avonds zo rood als een kreeft! Het zonnen duurde niet erg lang, want iets over 12 ging het keihard regenen.

Toen hebben we nog wat gegeten en om 2 uur stond onze gids Lucy klaar. We gingen met een busje naar het Mulu national park waar we een 3 km lange wandeling maakte naar de Deer Cave en de Long Cave. Dit was een mooie wandeling door de jungle over een aangelegd pad van houten planken. De Long Cave was erg mooi vanwege de vele stalagmieten en stalactieten. Het was handig dat beide grotten verlicht waren (op basis van sensor voor als er bezoekers waren). The Deer Cave is bekend om de miljoenen vleermuizen die er in verblijven. De grot is heel groot en heel hoog. Je ziet de vleermuizen daardoor niet zo heel goed, wel ligt op sommige plaatsen de grond vol stront (een dikke laag die volgens de gids niet dikker wordt doordat deze weer opgegeten wordt door insecten). Om half 5 waren we klaar met bezichtigen van de grotten en gingen we wachten tot dat de vleermuizen zouden uitvliegen, dit is tussen 5 en 6. Helaas regende het al om half 5 en het hield niet op. Als het regent blijven de vleermuizen binnen.. Wat een pech, dus gingen we terug naar ons resort. Onderweg zagen we de boomkikker en de Wakwak Frog (kikker). De laatste maakte z'n kabaal daar was Stephan zelfs stil bij. En je raadt het al het enige wat hij zei was Wak Waak Wak. De opvolgende dagen heeft Kim dit geluid nog vaak gehoord.

's Avonds hoorden we van andere Nederlanders dat het weer zo slecht was dat de vlucht van die dag was gecancelled. Hierdoor moesten veel mensen een nacht langer blijven. Het was dan ook erg druk bij het dinerbuffet en het bleef nog lang regenen.